Sanırım Hilal i çok üzüyorum. Aslında üzmüyorum; o beni üzüyo sonra kendi üzülüyo. Akşam yemeğinden sonra babamgil bi akrabalara çaya gidince ben de günleer günler sonra Hilale dışarı çıkma teklifinde bulundum. Çıktık yürüdük güzeldi zaten hava da serinlemiş şükür çok iyi geldi. Baktık canımız sıkılıcak birer paket soyalı, gevrek leblebi, fındık, fıstık alıp -gönlünüze gelmesin c( : - parka oturduk. Her zamanki gibi benim telefonum çaldı. Arayan bir arkadaşım. Yeşil yarın (...) kafede buluşup şiirler yazıp kitapçıları dağıtıcaz tam senlik bi etkinlik olduğunu düşündüm sen de gel diyince ( sanıyorum twitter daki #siirinibiraktim hashtag iyle ilişkili bi şey arkadaş pek anlatamadı) ben bi heyecan yaptım böyle sevinç geldi :)) Her neyse sonra eve döndük herkesin ilk defa moraller bu kadar düzgün; HİLAL BİLEKLİĞİMİ KOPARDI! O çok özel bilekliği. Yeşil yazılı bilekliği. Kıvırcıkla birlikte aldığımız bilekliği!!!!
Sadece bilekliğimi ver dedim ve tabi ki gözlerim doldu. Tabi ben bu sırada mesajla Kıvırcık a küfürler, isyanlar yardırıyorum. Baktım onun da gözleri dolu dolu oldu hiçbi şey söyleyemedi kalıp sessiz sessiz odasına gitti. Tamam çok üzülüyorum o da böyle olunca ama napıyim biliyorum ki yarın başka bi şey olucak ve ben daha da kızıcam. Aslında bilekliği kopardığında bağırıp çağırsaydım, ben de onu kırsaydım ikimiz de rahatlamış olucaktık. Ama yapmadım işte.
Oof çok üzülüyorum halimize.
( Bi de tv de Cüneyt Arkın filmi varken dikkatimi bilgisayar ekranına veremiyomuşum bunu fark ettim)
Yeşil e şans dileyin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder