Kaçımız kendimize ve çevremizdekilere yalan söylemedik? Ben çok söyledim ta ki Kıvırcık a ona bir daha asla yalan söylemeyeceğime söz verene kadar.
Deniz kenarında oturmuş yıllar sonra her şey bitmişken duyduğum tek bir cümlenin beni böyle derin yaralamış olmasına şaşırırken.. Yanımda yine o var. Yıllardır olduğu gibi.
Bütün pişmanlıklarımı döktüm o gün ve yüzündeki yaşları gördüğümde bunu yaptığıma da pişman olmuştum. Ama belki de ilk defa o kadar kendimdim; en çok onunlayken ben olduğum kişinin yanında bile. Geçmişimi tüm yanlışlarla kabullendiğim zaman..
Ben bunu yapıyorum. Yaşandı geçti artık mutluyum diyorum çoğu kez ama öyle olmuyo işte. Birini kırdığımda aramızdaki sorun halledilmiş gibi görünse de ben günlerce vicdan azabı çekiyorum. Bazen çok kızgınım sana diyorum en ufak kızamamış olmama rağmen. Bazen midemde kelebekler uçuşurken mutsuz taklidi yapıyorum hatta.
Artık söylemiyorum. Kendime bile itiraf edemediğim her şeyi Kıvırcık a döküyorum artık. İçimden nasıl geliyosa öyle anlatıyorum. Biliyorum böyle biri daha olmayacak hayatımda beni benden iyi tanıyan. Değer bilelim o zaman. Kim olduğumuzu birbirimizden asla saklamayalım. Başkaları nasıl bilirse bilsin...............
