bazen diyorum ki keşke annem edebiyatçı olsaydı.keşke diyorum.eve geldiğimde kavrulmuş soğan kokusu yerine buram buram sigara ve şarap kokusu duysaydım.yerlerde buruşturulup atılmış kağıtlar,masaların,koltukların üzerinde kitaplar,duvarlarda posterler,gazetelerden kesilip yapıştırılmış köşe yazıları...
ayyaş demiyorum dostlar
edebiyat diyorum
şiir diyorum
roman
kadın
şarap
sigara diyorum
bazen diyorum ki keşke babam müzisyen olsaydı.45 yıllık bağlamayı kendi çapında tıngırdatmaya çalışmak yerine besteler yapsaydı.eğlenceli insanlar olsalardı keşke.kendileri gibi arkadaşları olsaydı
keşke onlar da denizi ben kadar sevselerdi
keşke bana akıl vermeye çalışmasalardı
keşke aynı odada oturup maç yorumu dinlemek yerine filmler seyredip onlar hakkında ateşli eleştiriler yapabilseydik.daha çok film izleselerdi
keşke babam bana
"kızılderiliye sormuşlar,2+2 kaç eder diye.5 demiş.neden demişler.iki ip aldım ikisine de ikişer düğüm attım.sonra onları da birbirine bağladım.saydım 5 düğüm vardı.kesin bilgi.2+2 5 eder demiş."
dediğimde.kızılderili toplama yapmamış uydurmuş.demeseydi
salak herif
biz de biliyoruz.
sanki matematik boydan boya kendini akıllı sanan bi sivri zekanın götünden formüller uydurup milyonlarca insanı ezberlemek zorunda bırakması değilmiş gibi.
keşke ben her yolculuğa çıkışımızda kaza yaptığımızı ve hepsinin öldüğünü dilemiyor olsaydım
keşke bugün anneme -geçenlerde kız kardeşime yaptığım gibi- senden nefret ediyorum diye bağırmasaydım
ama o zaman yalan söylememiştim
ben yalan söyleyemem zaten
sizi siz olduğunuz için sevmek istiyorum aile bozuntusu götünüzden çıktığım için değil
lanet olsun
nefret ediyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder