Mutluluk:)

   Hiç aldatıldınız mı? Ben aldatıldım. Hem de gayet, bildiğiniz, saçma sapan, apaçık, saklanmadan, gizlenmeden aldatıldım. Ama düşündüğüm kadar kötü bi durum değilmiş. Her şeyi tatmak gerek dimi?
Neyse anlatmak istediğim o değildi benim; mutluyum. Ciddi anlamda mutluyum. Hani bazen üzerinizde koca bi yük taşırsınız. Suçluluk hissi... O hissi tamamen attım üzerimden. Nasıl anlatsam, kimseyi suçlamamaya kimseye aldırmamaya, bi o kadar da güvenmemeye başladım. Ve emin olun ki bu his güzel. Sadece kullanılmışlık gibi garip bi duygu sıkça dalıp gitmeme sebep oluyo. Ama onu da en kısa zamanda atıcam. Ne demişler; zaman her şeyin ilacı. Ve kendime bi söz verdim; artık hayatıma asla bi erkeğin girmesine izin vermiycem!
    Daha kötüsü sınavar başlıyo. Ve ben başarılı olamazsam iğrenç bi depresyon dönemi geçiricem. Beceriksiz, geri zekalı,kendi kendime etmediğim hakaret kalmıycak. Çalışmam lazım, çalış, çalış, çalış! Bu da suratım yine mayın tarlasına dönücek demek oluyo ki; sivilcelerimi sıkmak gibi bi alışkanlığım var. Amaaan ne sınavlar geldi geçti, iki yazılıdan mı korkucam?
   Gelelim kitaplaraaaa. Onlar iyi ki var. Canlarım benim. Alıp böyle ciğerimin içine sokasım geliyo. Mutlu oluyorum. Her kitap bitişinde kendimi farklı bi hayattan çıkmış gibi hissediyorum. İnsanlara o hayatı yaşadığımı anlatmak istiyorum, ne biliyim fazla mı kaptırıyorum bilmem ama diğerlerinin tepkileri genelde; zaaa ergeeen xd ya da ne biliyim; şizofren vs oluyo. O zaman çevremdeki herkesten nefret edip kitaplara dönüyorum ve çok daha farklı bi hayatım oluyo. Anlatabildim mi? Kitaplar benim en iyi arkadaşım. Haa D' yi unutmadım tabii ki:)
   Neyse işte. Aslında yeni dönem, yeni duygular, yeni sınavlar, çok da kötü değil. Hayatı seviyorum. Yanımda olanları seviyorum. Hedeflerim var, amaçlarım var. Boynuzlanmak işe yaradı. Kısaca mutluyum işte daha ne olsun?