Babasının küçük kızı

   En güzeli de babamla vakit geçirmek. Bugün hafta sonu, ilkbaharın ilk günleri. Ve ben koca bir günü ayaklarıma kara sular inene kadar ilk aşık olduğum adamla dolaştım. Babam.

   Onunlayken hayat o kadar farklı ki.. Küçüklüğümü hatırladım bugün. Hep yaramazlık yapar babamı kızdırırdım. Sesini yükselterek adımı söylemesi yeterdi yaptığım işin iyi olmadığını anlamam için. Ya da sadece göz göze gelirdik.. Hemen gözlerim dolar, yanaklarım kızarırdı. Ama ağlamak küçük düşmektir, ağlamak yenilmektir karşındakine. Koşa koşa odama gider yüzümü yastığa gömer sessizce ağlardım. O an odama giren herkesten nefret ederdim.Ağladığımı görmesinler isterdim. Ve annem hep odama dalardı. Sinirden her zamanki gibi yatağımla, kapılarla kavgaya tutuşurdum. Sonra yorgunluktan uyuyakalırdım. Ve uyandığımda yanımda hep babamı bulurdum. Elimden tutar dışarı çıkarırdı beni. Bi şey yapmamıza gerek yoktu ki, sokaktaki arkadaşlarımın arasından babamın elini tutarak geçmek bile bana güven verirdi. Gezerdik, en sevdiğim içecek oraletti ve babam bana hep oralet içirirdi. Onun da elinde bi bardak çay..O an çoktan bana kızdığını unutmuş olurdum. İçimde en ufak bi öfke bile kalmazdı. 

   Babamla sohbet ederdik. Küçükken muhabbet edebiliceğim tek insandı babam. Beni anlayan, bana yol göstericek tek insan. En çok onunlayken değerli olduğumu hissederdim. Ve güvende.. Köpeklerden korkmadığım tek an, elimi avuçlarının arasında sıkı sıkı tuttuğu zamandı. Babama söylediğim her şey; bizim aramızda kalırdı. Onun ağzından çıkan her kelimeyi dünyanın en büyük sırrını alırmışçasına dikkatle dinlerdim.

  Bugün öyleydi işte, bilmiyorum. Gözlerinin kenarındaki kırışıklıkları fark ettim. İlk defa babam yaşlanmış dedim kendi kendime. Bunu onun için değil de, kendi açımdan bi değişiklik olarak görüyorum. Büyümüşüm. Artık ben de babamla birlikte çay içiyorum. Bugün o olmasaydı nasıl yaşardım diye düşündüm. Bana hayatımı veren adam olmasaydı nasıl yaşardım. Bugün babamın kolunda bu şehri turlarken çok düşündüm, düşündüm... yürüdüm, güvendeydim bugün.

   Ve akşam eve dönerken hiç istemediğim kadar dışarda kalmak istedim. Hiç istemediğim kadar babamla vakit geçirmek istedim. Bugün babamla hayatın daha anlamlı olduğunu fark ettim. Keşke daha fazla büyümesem. Keşke hep babamın küçük kızı olarak kalsam. Keşke babam hep benimle olsa.